Camo-Cobra-Bocage tour, Normandië 2017
De bocages van Normandië zijn berucht vanwege de zware gevechten die daar hebben plaatsgevonden tijdens 'The Breakout', de periode na de massale landingen van de geallieerden op D-Day, 6 juni 1944. Via de 2nd Armored in Europe, een collectief van reenactors van over heel de wereld met dezelfde visie, hebben we de mogelijkheid gekregen om deel te nemen aan een bijzondere tiendaagse tour waarin de route van de 2nd Armored Division tijdens Operation Cobra werd gevolgd. Deze tour was uniek in zijn soort omdat er volgens een organisatiestructuur van een compagnie werd geopereerd. Dit in combinatie met een afwisseling van non-stop reenactment activiteiten en ceremonies bij monumenten, op de historische grond van de Normandische Bocage.
Onze reis begon in Nederland, met twee volgepakte auto's zijn we vertrokken richting het Normandy Victory Museum te Catz, vanaf waar de tour zou starten. Het verkeer in de grote Belgische steden hielp niet bepaald mee waardoor het een lange reis werd, maar de onderlinge gezelligheid maakte dit goed. Eenmaal aangekomen in Catz werd er uitgepakt en overnacht.
De volgende dag stond in het teken van het vinden van onze squad en de halftrack die ons toegewezen was. Met squad members vanuit België, Engeland en zelfs Australië hadden we een mooie mix van gemotiveerde soldaten. 'Hurry up and wait!' - een typisch gezegde binnen het Amerikaanse leger dat vanaf nu van toepassing was (en overigens nog vaak genoeg zou volgen voor de rest van de trip), zorgde ervoor dat we elkaar alvast even konden leren kennen en andere zaken in orde konden brengen. SSgt. Johnson had bijvoorbeeld enkele rollen burlap mee waarmee we alle helmen in de squad mooi konden camoufleren. Ook waren de dode momenten goed geschikt om (combat) drills te oefenen. Uiteindelijk vetrok het convooi en bevonden we ons in 'bezet' gebied. Het convooi bestond uit vele voertuigen zoals de eerder genoemde halftracks waar de infanterie in vervoerd werd, Recon met hun M8 Greyhounds, I&R met hun Jeeps, de MP's met hun WLA's, Engineers met een halftrack en een GMC en zelfs de Maintenance- en Mess sections met hun eigen voertuigen. Om dit indrukwekkend te noemen was bijna een understatement!
Omdat je niet weet waar en wanneer je actie kunt verwachten probeer je altijd in een staat van paraatheid te blijven. Het zou echter nog een paar dagen duren voordat we onze eerste contact met de vijand zouden hebben. Toen dit moment eenmaal aanbrak was dit een compleet andere ervaring dan dat je bent vanuit het gemiddelde evenement op vaderlandse bodem. De schijngevechten die hier plaatsvonden waren uiteraard extreem veel groter van schaal. Ook hoorde je pas kort van tevoren wat de situatie was en hoe het plan van aanpak zou zijn. Het terrein dat je betreedt zodra je uit de halftrack stapt is onbekend, dit soort elementen zorgen ervoor dat je voor je eigen idee een soort 'authentiekere' ervaring beleeft. Ondanks dat de schijngevechten zeer intens kunnen zijn staat dit natuurlijk nooit gelijk aan de hel die de jongens in '44 hebben moeten doorstaan, maar doordat je zelf kunt voelen hoe lastig het is om je voort te bewegen door de dichte bocage in volledige bepakking, kun je jezelf misschien nog beter inbeelden hoe het moet zijn geweest als je daarover leest in boeken of verslagen.
Onze reis begon in Nederland, met twee volgepakte auto's zijn we vertrokken richting het Normandy Victory Museum te Catz, vanaf waar de tour zou starten. Het verkeer in de grote Belgische steden hielp niet bepaald mee waardoor het een lange reis werd, maar de onderlinge gezelligheid maakte dit goed. Eenmaal aangekomen in Catz werd er uitgepakt en overnacht.
De volgende dag stond in het teken van het vinden van onze squad en de halftrack die ons toegewezen was. Met squad members vanuit België, Engeland en zelfs Australië hadden we een mooie mix van gemotiveerde soldaten. 'Hurry up and wait!' - een typisch gezegde binnen het Amerikaanse leger dat vanaf nu van toepassing was (en overigens nog vaak genoeg zou volgen voor de rest van de trip), zorgde ervoor dat we elkaar alvast even konden leren kennen en andere zaken in orde konden brengen. SSgt. Johnson had bijvoorbeeld enkele rollen burlap mee waarmee we alle helmen in de squad mooi konden camoufleren. Ook waren de dode momenten goed geschikt om (combat) drills te oefenen. Uiteindelijk vetrok het convooi en bevonden we ons in 'bezet' gebied. Het convooi bestond uit vele voertuigen zoals de eerder genoemde halftracks waar de infanterie in vervoerd werd, Recon met hun M8 Greyhounds, I&R met hun Jeeps, de MP's met hun WLA's, Engineers met een halftrack en een GMC en zelfs de Maintenance- en Mess sections met hun eigen voertuigen. Om dit indrukwekkend te noemen was bijna een understatement!
Omdat je niet weet waar en wanneer je actie kunt verwachten probeer je altijd in een staat van paraatheid te blijven. Het zou echter nog een paar dagen duren voordat we onze eerste contact met de vijand zouden hebben. Toen dit moment eenmaal aanbrak was dit een compleet andere ervaring dan dat je bent vanuit het gemiddelde evenement op vaderlandse bodem. De schijngevechten die hier plaatsvonden waren uiteraard extreem veel groter van schaal. Ook hoorde je pas kort van tevoren wat de situatie was en hoe het plan van aanpak zou zijn. Het terrein dat je betreedt zodra je uit de halftrack stapt is onbekend, dit soort elementen zorgen ervoor dat je voor je eigen idee een soort 'authentiekere' ervaring beleeft. Ondanks dat de schijngevechten zeer intens kunnen zijn staat dit natuurlijk nooit gelijk aan de hel die de jongens in '44 hebben moeten doorstaan, maar doordat je zelf kunt voelen hoe lastig het is om je voort te bewegen door de dichte bocage in volledige bepakking, kun je jezelf misschien nog beter inbeelden hoe het moet zijn geweest als je daarover leest in boeken of verslagen.
De schijngevechten vormen maar een deel van de tour, een ander belangrijk onderdeel zijn de ceremonies die we uit hebben gevoerd bij verschillende monumenten en dorpspleinen. Een hoogtepunt van deze tour was de ceremonie bij de officiële Amerikaanse begraafplaats in Colleville-sur-Mer. De volledige compagnie was in ceremonieel tenue gestoken en heeft met ondersteuning van een color guard een prachtige ceremonie neergezet. Beelden hiervan zijn te zien in onderstaande YouTube-video:
Al met al was deze tour een geweldige ervaring om nooit te vergeten. Tien dagen lang eenvoudig leven op een veldkeuken en rantsoenen, slapen op willekeurige en oncomfortabele plekken, het opereren als rifle squad van een armored infantry eenheid en het samenwerken met mensen van over heel de wereld die dezelfde visie en passie delen is een ontzettend unieke en leerzame gebeurtenis. Wij kijken alvast uit naar de volgende tours in België (2019) en Tsjechië (2020) met hopelijk nog meer AP'ers in de gelederen!
Geschreven door Sgt. Lockwood
Geschreven door Sgt. Lockwood
Foto's van SSgt. Johnson